چون پرکاه
نشسته روی یک توده آب
و دلش می خواهد
باد کوبنده و سرد
بوزد بر تن این مرده شوم
و تکانی بخورد
زیر دانایی باد
حس مرداب کبود
چه خیال خامی
در سرش می چرخد
همگان می دانند
بستر این مرداب
مدفن جنبش هر حادثه ای است
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
علی فیروزکوهی
-
عباس خوش عمل کاشانی
-
علی اصغر ابراهیمی رودپشتی
-
ترانه هموطن
-
مائده .
-
عبدالصمد اجباری
-
ثریا قنبری
-
آرامش ظهرابی
-
سعید طهماسبی کهیانی
-
حسن محمودی
-
مهدی یوسفی
نظر 6
کرم عرب عامری 07 بهمن 1394 22:25
درود بر شما گرامی
مسعود احمدی 08 بهمن 1394 00:16
درود بر شما بانو نوری
نسرین قلندری 08 بهمن 1394 19:37
همگان می دانند
بستر این مرداب
مدفن جنبش هر حادثه ای است
عالی
حمیدرضا عبدلی 09 بهمن 1394 19:56
باسلام شاعره محترم بسیار عالی موفق باشی
علیرضا خسروی 13 بهمن 1394 10:05
احسنت...
عظیم صوفی 18 بهمن 1394 20:47
چنین شروع هایی را همیشه دوست دارم .ناگهانی وزیبا:چون پر کاه نشسته روی یک توده آب.
وتعابیری زیبا از آب و مرداب وچه صفت زیبایی به باد نسبت داده شده انگار باد میداند بر چه چیز وچقدر و با چه دمایی بوزد.
البته منظور شاعر را از اینکه مرداب را کبود می خواند نفهمیدم یعنی رابطه ای بین مرداب وکبودی آن نتونستم پیدا کنم .
پایانی با شکوه داشت واقعا با شکوه.بسیار زیبا ولذت بخش بود
مهم هم همین است .لذت بردن .