به ترانه هایم امیدی نیست
به قلم این سرباز بی سنگر
سیاهی ها باز هم مرا به مسلخ میکشند
امیدی به روشنایی گمگشته نیست
مرا به تفکراتم واگذار و رها شو
که در این مرد فرصتی برای بودن نیست
نه به من امید است
نه به این مسیر پیچاپیچ
جاده ها همواره از پایان شروع میشوند
در این افکار هیچ جاده ای رو به خوشبختی نیست
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 04 فروردین 1401 11:12
!درود