3 Stars

زمان به اندازه بیست و دو سال دوید...

ارسال شده در تاریخ : 03 اسفند 1394 | شماره ثبت : H942698

زمان به اندازه کافی گذشت

بیات شدند ترانه های عمرم

تمام روزنامه ها باطله شدند

کهنه شد دلخوشی آمدنم...!

زمان به اندازه بیست و دو سال دوید

و مرا جا گذاشت در لابلای ثانیه ها !

که باور کنم چقدر بدبختم...

که باور کردم به اندازه خودم بدبختم...

عقربه میگذشت و نیشم میزد

و بلند میشد صدای رگبار خاطرات...

کسی در عقبه ی ذهنم فریاد میکشید

و سکوت میکرد روبروی چشمانم!

نفس، نفسم را کم آورد

و سکوت، حرفهایم را پس داد...

زمان گذشت و مرا باطل کرد

زمان دوید و مرا جا گذاشت...

شاعر از شما تقاضای نقد دارد

تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
ارسال ایمیل
کاربرانی که این شعر را خواندند
این شعر را 161 نفر 245 بار خواندند
حمیدرضا عبدلی (04 /12/ 1394)   | علی حاتمیان (04 /12/ 1394)   | علیرضا خسروی (05 /12/ 1394)   | محمد مولوی (09 /04/ 1399)   |
رای برای این شعر
حمیدرضا عبدلی (04 /12/ 1394)  علی حاتمیان (04 /12/ 1394)  علیرضا خسروی (05 /12/ 1394)  
تعداد آرا :3

نظر 2

ارسال دیدگاه

rose
laughing
happy
crying
sad
winking
big hug
big grin
batting eyelashes
confused
love struck
blushing
tongue
kiss
broken heart
worried
rolling on the floor
applause

سریال خاتون قسمت6
سریال خاتون قسمت 6
تبلیغات فرهنگی
تو را به هیچ زبانی
بازدید ویژه
ورود به بخش اعضا
تولد اعضا