بسمه اللطیف
هوای خودت
ز وضع چشم پر از ناز و دلربای خودت
فکنده ای دل من را تو در هوای خودت
به کنج عافیت خود نشسته بودم و تو
کشیدی ام به کرشمه به ماجرای خودت
تویی همان که ربودی دل مرا به دمی
به غنج خنده شیرین و دلگشای خودت
به جوشش آمده جان و دلم ز عشق تو و
نظاره می کنی ای مهربان برای خودت
نپرسی از سر مهر و وفا و مرحمتت
تو حال عاشق شیدای جانفدای خودت
«رواق منزل چشم من آشیانه تو است»
قدم گذار ای عزیزم تو در سرای خودت
بیا که شد دل مهدی پر از هوای تو باز
برس به داد دل زار مبتلای خودت
#مهدی_رستگاری
پانزدهم آبان یکهزار و چهارصد خورشیدی
ششم نوامبر سال ۲۰۲۱ میلادی
(سروده در بداهه سرایی روزانه گروه ادبی «بداهه عاشقانه»)
دفتر شعر روزگاران
۳۵۸
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 14 اسفند 1401 09:00
درود بر شما
مهدی رستگاری 15 اسفند 1401 18:39
تشکر از ابراز لطف شما
کتایون رها 14 اسفند 1401 14:51
درودها نثارتان باد
استاد چونان همیشه زیبا و شیوا غزلی خواندم و
بسیار هم آموختم
کلک هنرمندتان همگاه یار اندیشه نابتان
روزگارتان شاد و خرم باد
مهدی رستگاری 15 اسفند 1401 18:40
درود و سپاس. محبت دارید