«بسته ام دل را به چشمانی که نیست» [1]
گوهرِ عشقی به دورانی که نیست
در پی او جستجوها کرده ام
سر نهاده بر بیابانی که نیست
مردمی زار و پریشان دیده ام
مثلِ من از غم پریشانی که نیست
غلغل ظلم و ستم دانی زچیست؟
در دلی انصاف و ایمانی که نیست
هر کجا رفتم سخن از جنگ بود
عشق را دیدم فراخوانی که نیست
گفتی از شادی، در این دوران درد
جز غمی در سینه مهمانی که نیست
با چراغی از فروغ معرفت
شیخ شد جویای انسانی که نیست
دور دستم، در شمالِ خاکِ عشق
مرثیه خوانِِ خراسانی که نیست
وعده ام دادی به باران بهار
آه، کو؟ دیگر بهارانی که نیست... !
طارق خراسانی
20 آذر 1399
پ. ن
[1] . مصرع از خانم مینا پیک
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 22 آذر 1399 10:44
سلام ودرود
طارق خراسانی 22 آذر 1399 19:00
سلام و درود
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا
مرضیه نورالوندی 22 آذر 1399 11:20
زیبا و دل نشین ، درود بیکران بر شما
طارق خراسانی 22 آذر 1399 19:01
سلام و درود
سپاس از حضور مشوقانه ی شما بزرگوار
در پناه خدا
کاویان هایل مقدم 22 آذر 1399 11:48
دی شیخ میگشت گرد شهر با چراغ
کز دیو و دد ملولم و انسانمک آرزوست
اندیشه تان زاینده
طارق خراسانی 22 آذر 1399 19:02
سلام و درود
بله استاد به استقبال آن بیت معروف مولانا رفته ام
امروز هم همانند عصر مولاناست
سپاس از مهر حضورتان
در پناه خدا
منصور آفرید 22 آذر 1399 14:09
درود بر استاد طارق گرامی
غزلی بسیار زیبا
طارق خراسانی 22 آذر 1399 19:03
سلام و درود
سپاس دوست گرامی ام
در پناه خدا
کرم عرب عامری 23 آذر 1399 19:27
درودها استاد طارق عزیز درودها