حسین خیراندیش

آه و ناله ما

ارسال شده در تاریخ : 08 آبان 1400 | شماره ثبت : H9418663

نه آه و ناله ما دردی را تسکین نخواهد کرد
نه اهداف بلندی را به ما تضمین نحواهد کرد
نه فریادم به درد آرد دل گبر و مسلمانی
برای دلخوشی ما هدف تعیین نخواهد کرد
هدایت با زبان او اگر داند مسلمانی
گمان تکلیف به جا آرد دگر بدبین نخواهد کرد
هرآنکس که وظایف را به نفع خوب می داند
بر آن کار دغل بازی گمان تمرین نخواهد کرد
اگر ما حرمت حفظ و حجابش را نگه داریم
نه هر خوش باوری خود را به چشم تزیین نخواهد کرد
مقام شامخ انسان از آن سرچشمه می جوشد
که بر فهم و کمال او کسی توهین نخواهد کرد
بشر را اشرف مخلوق خدا خوانده و می بالد
که ترک واجبات او کسی از دین نخواهد کرد
معاذالله که ناظم را جدا از او کند یکدم
تمام عمر اگر برمن کسی تحسین نخواهد کرد

حسین خیراندیش از دفتر : رویا 10 آبان 1400 3نظر

غزل

تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5

نقطه نظرات

تعداد نظرات: 3 ارسال نظر جدید

نظر 3

امیر عاجلو 10 آبان 1400 21:04

سلام ودرود
- حسین خیراندیش 16 آبان 1400 23:18
  
  سپاس از شما
محمد علی رضا پور 14 آبان 1400 20:18

سلام و درود و عرض ادب
لطفاً با سرایش در گونه ی زیبای شعر سروش و قرار دادن سروش های زیبایتان در صفحه ی اصلی این پایگاه ادبی،
به گروه سروش سرایان بپیوندید و
در گسترش این گونه ی زیبا، مددکار باشید!

سروش هایی تقدیم تان:

زیرگونه های شعر سروش

قالب یا گونه ی شعری سروش به دلیل باز و انعطاف پذیر بودن زیاد خود و پذیرش شیوه های در پیوند با شعر سنتی و شعر نو، به شکل ها و زیرگونه های زیادی قابل کاربرد است، مانند سروش قافیه مند پایان کوتاه: باغبانا! هَرَس نمودن، به/ از تبرها، به دور بودن، به/ غزلی جنگلی شنودن، به/ شاخه ها را به مهر سودن، به/ قهر و کین، هراس آرد./ (علی سیاوشی)

سروش مسمطی کوتاه: هجر را انتظار می داند/ گرد ره را سوار می داند/ جبر گل را هَزار می داند/ غنچه ی بوسه در لبم پژمرد./ (شهاب‌الدین شجاع)

سروش مسمطی پیوسته (دارای چند بند با لَخت پایانی بدون قافیه): یکی از بندهای این زیرگونه از شعر سروش به عنوان نمونه: غم هجران، تمام خواهد شد/ نوبت التیام خواهد شد/ روزگاری به کام خواهد شد/ سحری را اگر قیام کنی./ (علی معصومی)

سروش دارای وزن آزاد: هر چه می گفتم از عشق، زبانت انکار می کرد/ بی جهت، چشمانت زبان انکار را تکرار می کرد/ وقتی از این زبانه ی آتش دلت استغفار می کرد/ دل رسوا/ همیشه/ بر دارِ تماشا است./ (حامی شریبی)

سروش پایان کوتاه بی قافیه: باشد! از شهر بی گل و بلبل/ باشد! از کوچه‌های بی لبخند!/ باشد! از خانه های بی ایمان/ ما گذشتیم./ (محمدعلی رضاپور)

سرایندگان شعر سروش

تعدادی از سرایندگان ایران، افغانستان و تاجیکستان به سرایش سروش، روی آورده اند که(به ترتیب حروف الفبا و از نام کوچک) عبارت اند از:

ایمان اسماعیلی (راجی) ،
حامی شریبی،
حبیب رضائی رازلیقی،
حیات الله پایانی،
سمیه خوشرو (شبنم)،
شهاب الدین شجاع
(از تاجیکستان)،
طارق خراسانی،
طاهره حسین زاده(کوهواره)،
عادله ملائکه یارا،
عبدالوارث قاسمیار(از افغانستان)،
عزیز سنگین(از تاجیکستان)،
علی سیاوشی،
علی معصومی،
عیسی غفوری شِبرِه
(در سروش های تبری یا مازندرانی)، محمد صدوقی،
محمد علی رضاپور (مهدی)،
میثم مرادی
و غیره.