بیخ گوشم اذان ویک لبخند
این همان ابتدای ویرانیست
گریه های عمیقِ پی در پی
اولین مدرک پشیمانیست
زندگی یک قرار مبهم بود
بین من با خدای خود تاااا مرگ
زندگی را سکوت خواهم کرد
حرفِ دیگر نمانده الّا مرگ
مادرم مثل اغلب مردم
عاشق مکتب دموکراسیست
جای خون؛ عشق در رگش جاری
سربه راه و نجیب واحساسیست
لیبرال جوان و تلخی بود
فاتح قهرمان من.. پدرم
ارثیه های درهمی دارم
مثل دردی عمیق پشت سرم
من به دردت نمیخورم دنیا
دردهایم فراتر از درد است
دوست دارم خودِ خودم باشم
خودِ خودباوری که نامرداست
وصله ی بی قواره ی یک مرد
مثل یک اتفاق خیلی زود
همسرم ازتمام ِمن تنها
افتخارش زنی پسرزا بود
من که هستم ؟ که می توان باشم ؟
غیر از این من ؟ من ِجدا از او
او شدیداً به عُرف وابسته
رسم ِمن هم ، شکستن تابو
زندگی روبه روی من بنشین
بی محابا کنایه بارم کن
حرصت از من اگر نشد خالی
باز هم .... هی ادامه دارم کن
مریم ناظمی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 11 تیر 1399 06:16
درود و سلام موفق و مانا باشید
ولی اله بایبوردی 11 تیر 1399 08:29
سلام و درودها
گوشه ای از معضل اجتماعی
دستمریزاد
منصور آفرید 11 تیر 1399 09:19
سلام و درود بر شما بانوی گرامی
واقعا زیبا. عالی، دستمریزاد
فردین صمدی 11 تیر 1399 10:50
درود بر شما زیبا قلم زدید
مریم ناظمی 15 تیر 1399 13:34
درود وارادت
محمد رضا درویش زاده 11 تیر 1399 15:20
بسیار زیبا درود بر شما بانوی ادیبو گرامی
علیرضا علیدادی شمس ابادی 11 تیر 1399 16:48
درود برشما
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 12 تیر 1399 01:04
درود بر شما
عباس ذوالفقاری 13 تیر 1399 20:52
سلام خوب و زیبا سروده اید......
مریم ناظمی 15 تیر 1399 13:34
ارادت وسپاس
دکتر کیوان محب خسروی 13 تیر 1399 21:19
آفرین خیلی عالی
مریم ناظمی 15 تیر 1399 13:33
درود وارادت به مهرخواندید