روی موی همیشه کوتاهم
توبه دنبال موج می گردی
ارتفاعم به پستی دنیاست
تو به دنبال اوج میگردی
با من از اتفاق لبریزی
بی من ازاعتماد توو خالی
می توانی که شاه من باشی
زیر یک سقف سست و پوشالی
دوست داری همیشه در نقش
ناخدا یاخدای من باشی
گاه گاهی شبیه یک بختک
خفه خونِ صدای من باشی
می توانم که مسخ تو بشوم
حال آیینه را بهم بزنم
چهل وچند مرتبه دیگر
روی تاریخ خود قدم بزنم
می توانی ،نمی توانم که
شکل افکارساده ات باشم
جای پای تو گام بردارم
تا زن بی اراده ات باشم
نعش چندین شغال افتاده
سمت جغرافیای آغوشم
رد یک انقلاب جامانده
در تن سرزمین خاموشم
با خودم تا همیشه درگیرم
با خودم جنگ تن به تن دارم
درکنارت به کل آدمها
حس منفور سوظن دارم
#مریم_ناظمی
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 2
حسن مصطفایی دهنوی 07 دی 1397 22:19
درود بانو ناظمی
بسیار زیبا سروده اید
سیلویا اسفندیاری 12 اردیبهشت 1399 21:38