با قطره هایِ اشکم . از دردِ خود نوشتم
بر رویِ کاغذِ عشق . از رنج وُ سرگذشتم
از سوزِ ناله هایم . آتش گرفت به دفتر
او میکشید زبانه . از داغِ سـرنـوشتم
من در حریمِ ظلمت . با آنهمه مصیبت
دیدم که میرود جان . من هم ز خود گذشتم
من ماندم وُ غزل ها . از داغِ این جدائی
رفت هر دو دیدگانم . چون آهوانِ دشتم
ای ابرِ غم دوباره . آتش بکش بجانم
من زخمیِ گناهی . نا کرده بوده گشتم
تا کی در این زمانه . باید زغم بسوزم
در این کویرِ تشنه . دنبالِ غنچه گشتم
هر دم ز خود گریزم . من با دو پایِ خسته
پایان نمیشود ره . با مرگِ سر گذشتم
تا کی به سوز و سازم . زین انتظارِ مغموم
آیا رسد به آخر . این قطره هایِ اشکم
من مانده در سرابم . سرگشته وُ خرابم
با اشکِ غم سرودم ، آوایِ سرگذشتم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 1
علیرضا خسروی 17 خرداد 1395 14:39