تصویر باغ عشقم و در قاب میشوم
تنها دلیل تابش مهتاب می شوم
مثل پرنده ای که پرش را شکسته اند
پرواز را به شوق تو بی تاب میشوم
پروانه ها به سوختنم خو گرفته اند
شمعم که رفته رفته فقط آب میشوم
خاکم ، عشیره ام به زمستان نمی رسد
رودم ، عطش گرفته و مرداب میشوم
من قطره قطره از غم باران چکیده ام
عمریست با هوای لبت خواب میشوم
مردانه تر بیا نفست را غزل کنم
با خنده های ناب تو شاداب میشوم
دریا نشسته مرگِ مرا موج می زند
ماهی ترم ، چکیده ی قلاب میشوم
آه... ای نسیم خسته ، "پرستش" مرام ماست
موجم ، اسیر معرکه ی آب میشوم
#پرستش_مددی
۱۳۹۶.۱۱.۲۵
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 2
حبیب اله نبی اللهی 05 اردیبهشت 1397 13:55
علی معصومی 27 اردیبهشت 1399 14:23
☆☆☆☆☆