قلب من چینی ترک خورده ست
پنچه ی حیله او را فشر ده ست
راز اندوه من نمی دانید
روح من از دو رنگی آزرده ست
بس که ازدست یار دلخونم
پیکر من گیاه افسرده ست
مثل ا کسیژن است دمهایش
با نفسهای من گره خورده ست
من که با او وفا دار ماندم
او چرا آبروی من برده ست
نام من در صحیفه ی قلبش
از چه رو بی سبب قلم خور ده ست
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 2
حمیدرضا عبدلی 20 شهریور 1397 21:00
بسیار زیبا استاد
علی معصومی 27 اردیبهشت 1399 16:50
☆☆☆☆☆