در شهید ستان غربت عشق را فهمیده بود
گوییا در آن دم آخر خدا را دیده بود
چهره ی ماهش نشان میداد در گرد و غبار
گوییا قبل از شهادت لحظه ای خندیده بود
روی آن سربند خون آلود خواندم فاطمه(س)...
بی گمان خورشید عزت بر رخش تابیده بود
جسم خون آلود کز هر زخم آن خون میچکید
آنقدر آرام در دریای خون خوابیده بود...
علی مختاری(همت)
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 8
حامد زرین قلمی 28 فروردین 1394 13:18
جناب مختاری عزیز به سایت شعر ایران خوش آمدید ، ممنونم به خاطر این سروده زیبا
مقدمتان گلباران
علی مختاری 30 فروردین 1394 20:43
ممنونم آقای زرین قلمی
خوشحالم مهمان دلنوشته های من هستید.
کمال حسینیان 28 فروردین 1394 18:36
یاد همۀ عزیزانِ گلگون مان گرامی
دستمریزاد و خیر مقدم جناب مختاری
علی مختاری 30 فروردین 1394 20:45
جناب حسینیان
همراهی شما باعث دلگرمی من است
خوش آمدید
قاسم پیرنظر 29 فروردین 1394 15:30
عرض سلام ودرودهای بیکران بر شمار عزیز گرامی احسنت برجولان قلمتان بسیار بسیار ارزشمند وعالی بود بزرگوار دستمریزاد .
ایامتان سبز باد ...................................
علی مختاری 30 فروردین 1394 20:48
جناب پیرنظر بزرگمهر
از حضور و مهرتان بی نهایت سپاسگزارم
حضورتان مستدام
قاسم لبیکی 06 خرداد 1402 19:48
درود عزیز گرامی
سروده فاخری را از آثار گرانقدرتان خواندم
زادروز تان فرخنده