سروش های دریاچه ی نیلوفر،
سروش 10
این جا، تالاب است
پایان جریان آب است
مرداب است
آب هم که باشی
بی حرکت
می میری.
سروش 11
(بطور ویژه در مکتب ادبی نورگرایی)
شعرهایم گاهی پندارهای گل هستند
در هزاره ی نوین
در پیوند با نیاکان نیک
با باستان پاک
سروش هایی ریشه دار
در بی کرانه ی بی قراری دشت
رودهای جاری از تأمّل هستند
چونان نسیم باران نوش و شمیم سرخوش شالیزاران
به لطف مازندران و به حُسن بابل هستند
مامَطیری ام.
سروش 12
دشت دریاچه جای نیلوفر
تا کجاها صفای نیلوفر!
عکس می گیرم
با طراوت عشق
با لطافت روح
از دل دلگشای نیلوفر
حیف اگر آشنای گل نشویم!
تابستان 1401،
طَرَبستان، بابلعشق،
تالاب نیلوفر آبی،
محمدعلی رضاپور (مهدی)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 10 دی 1401 10:43
درود بر شما
جواد مهدی پور 10 دی 1401 17:08
درود بر شما جناب استاد رضاپور گرامی
زیبا ست
زنده باشید به مهر
محمد علی رضا پور 10 دی 1401 19:53
سلام و درود و سپاس تان بزرگواران