رضاپور (محمدعلی):
هایکوواره:
وقت کوچیدن است
چلچله ها بی تاب اند
و تماشاگران
سروش:
آسمان غرق نغمه های عبور
بی قرارانه باشتاب عجیب
می روند از قلمرو چشمان
می شوند از خیال جنگل، دور
حال دل
وقتِ
کوچ
چلچله ها....
هایکوواره:
پارسی شده ی شعر کوتاه هایکوی ژاپنی است در شکار لحظه با کلمات ساده و معمولا دور از آرایه های ادبی و ترجیحا با امکان خوانشیِ ژرف.
هایکو(واره)، شعر مضمون کوتاه تصویری (مضمونِ بُرِشی) است یا به عبارتی: عکاسی با واژگان.
سروش:
شعری در اصل کوتاه با شاخه هایی گسترده؛ گاهی در وزن عروضی سنتی، گاهی با وزن آزاد عروضی و گاهی با تلفیق این دو (وزن پردازی پیشرو).
در سروش معمولا همه یا بیش تر لَخت های غیرپایانی، دارای قافیه (یا قافیه_آهنگ) اند و لَخت (یا لَخت های) پایانی به صورتی متفاوت (در قافیه، وزن یا ساخت) می آید.
استفاده از آرایه های ادبی (لفظی و معنوی) و امکان چند خوانشی یا ایهامی بودنِ معنا البته با تکیه بر اصالت زنجیره ی معنایی از ترجیحات شعر سروش است.
شعر سروش، در وزن، قافیه، ساخت، موضوع و... انعطاف پذیر است و به همین دلیل، برخلاف گونه هایی مانند پریسکه و سه گانی_که آشکارا با هایکوواره در مخالفت اند_ در شعر سروش حتی می توان نمونه هایی هماهنگ با هایکوواره (سروش هایکووار) سرود هرچند در اصل، سروش، تفاوت فراوان با هایکوواره دارد (این انعطافپذیری را نیز دارد که حتی به صورت هایکووار سروده شود).
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 08 خرداد 1402 19:49
!درود
محمد علی رضا پور 09 خرداد 1402 17:19
درود و سپاس
کیوان هایلی 09 خرداد 1402 16:43
درودتان باد جناب رضاپور عزیز و بزرگوار
محمد علی رضا پور 09 خرداد 1402 17:20
درود و سپاس تان جناب هایلی گرانقدر و دوست داشتنی