پژمان خلیلی

درود بر قایق کوچک

ارسال شده در تاریخ : 31 اردیبهشت 1400 | شماره ثبت : H9416610

دَستانند به تآراج بران ِ سَرو ها ی خوُش سیَرَت،
زَرد رویآن را نَچینند

زیرا زیر پای صدایِ پاییز آفرینانند

سکوتِ خوانآ، مرگ را به وزن می کِشد-
وَ کیست ناگزیر رَوندهِ در سُکوت

سُکوتی ژَرف، خَمیدهِ بر تآک هایی سَر بر زمین کِشیده.

تآک دارانند
بُرنده دست دآرانی در قتلِ ثَمرات .

عَجیب تآکستان، بین!
به غآرت نرفتگآن نیز
خُشکیدهِ رگها را تَداعی.
چَند نِشسته، بر سآحلِ پشیمانی
غُرور شِکنانی که ِ غرور خود می شِکنندوُ پآی در دآمان اندوه ,
نه باد بانی ، نه پارو زنی،
درود بر قایق کوچک .

سُکوتِ خوآنا َ مرگ را به وَزن می کِشد
وَ کیست نآگزیر رَونده در سکوت.
سکوتی ژرف،
خمیده برتآک های سر بر زمین کشیده

سکوت خوآنا ، مرگ را به وزن می کشد
وَ باج،
تآراج را