دهکده

نظر 5

• 

  خسرو فیضی   07 فروردین 1399 12:37

  . با صمیمانه ترین درودهایم
  . استاد باور کنید چندین و چند بار خواندم و هر بار درسی
  . نو آموختم . در کمال حیرت !!! عمیق و زیبا . . گویا و شیوا
  . چونان همیشه کلک زرین خوش خرامتان بر سپید کاغذی
  . لغزید . . باز هم درودها نثارتان باد
  .
• 

  پژمان خلیلی   07 فروردین 1399 13:16

  با ما دریغ! که پندار آدمی
  در پرتگاه شعف، مبتلاتر است
• 

  محمد علی رضا پور   07 فروردین 1399 18:49

  درودتان
  قدری برایم دیریاب می نمود
• 

  محمد علی رضا پور   07 فروردین 1399 18:49

  
  سلام و احترام،
  برای شناساندن بهتر قالب های تازه و توانمند سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ) به همیاری تان نیازمندیم.
  تقدیمی:
  در قالب سروش:
  1- از زمانی که دیکتاتور شد/
  سیکل را نگذرانده، دکتر شد/
  ناظر فنّی رِآکتور شد/
  و ترقّی کرد.//
  2- نردبان ترقّی آوردند/
  نردبان؟ – پلّه برقی آوردند/
  هر چه غربیّ و شرقی آوردند/
  در احزاب.//
  3- آن سرِ نردبانِ جمهوری/
  قله ی لامَکانِ جمهوری/
  جانِ جمهوری/
  پایه، پیدا نیست.//
  نمونه شعری در قالب جدید سه گلشن
  (تنها قالب مهندسی شده در شعر فارسی که هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را در خودِ ساختارِ قالب دارد
  “شعر، زیباترین تریبون است؛ حرف هایی بلند می طلبد/
  تا تَسَلّا و مرهمی بشود، شاعری دردمند می طلبد//”
  مشکلاتِ زیادِ ما کم نیست. شاعر از زلف یار می گوید/
  بچه های طلاق، بد یُمن اند؛ شعرِ بوس و کنار می گوید/
  پدری، مدتی ست بیکار است؛ غم گرفتار و تلخ گفتار است/
  همسرش باردار و بیمار است؛ از غمِ انتظار می گوید/
  دست های لطیفِ بیوه زنی مثل دستانِ پیرمردان شد/
  چشمِ پاکِ همیشه پُر شرمش، از غمی بُردبار می گوید/
  چار راهِ رفاه، پشت چراغ، دختران، گل حراج کردَه ند و /
  گلِ بی عطرِ کاغذی، چیزی، از بدِ روزگار می گوید/
  فاصله بین ملت و دولت، راهِ این جلگه است تا قله/
  شاعرِ بی غمِ تغزّلباز، باز وصف بهار می گوید/
  “شاعران در شبِ ملایمِ شعر فقط از شوق و آرزو گفتند/
  عده ای از دو چشم دلبرشان، جمعی از حلقه های مو گفتند/
  باز هم دخترانِ گل در دست …. باز هم مردمانِ پایین دست … ./
  باز هم شاعران در این بُن بست، غزل از مهرِ ماهرو گفتند . //”
  نمونه ای در شعر سبز(چندآهنگ)، گونه ای از شعر میان سپید و نیمایی، با الزام به کاربرد (حدّ اقلّی یا هر از گاهِ) قافیه و ایجاد چندآهنگی باتغییر اوزان:
  ناگاه/
  آه!/
  زیر آوار ماند خاطر من/
  رفتی و رفتم و رفت/
  و هیچ کس نفهمید جز عشق/
  که از عشقت/
  ای سراسر عشق!/
  بر سرم چه ها رفت .//
• 

  ابوالحسن انصاری (الف. رها)   08 فروردین 1399 00:19

  درود ها