وقتی شِنها، با وزنی فوق العآده کم
_ با سرعتِ برق وُ باد می وزیدن
گوشه ای از این سرزمینم
زُوزه بر گَردَن ِ،دوُر تا دوُرم، نَعرِه می کِشَد
هیآهوی از جِنس غُوغایی مَهیب،تسخیر می کند،
بردبآریی درخت ِپایدار ِقصه امان را ،
زیر ِ
پُوشدنی هایی ،از جنس ِ،
شِنهای بسیار سنگین
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 14 اردیبهشت 1399 17:30
علی روح افزا 14 اردیبهشت 1399 21:36
درود بر شما
پاینده باشید بزرگوار.........
فاطمه گودرزی 15 اردیبهشت 1399 16:49
درود بر شما
عباس ذوالفقاری 15 اردیبهشت 1399 21:26
سلام....خوبید؟ شاعرانگی خوب بویژه در میانه شعر...افرین
سعید اعظامی 16 اردیبهشت 1399 02:06
پژمان عزیز بسیار بادقت و منظم این سروده را نوشتید
چه بسا حوصله ای میخواد تا این همه صامت ها ومصوت ها را با هجاهای شیرین
فارسی اینگونه مثل شما بنویسد.
خسرو فیضی 27 اردیبهشت 1399 13:28
. درودها نثارتان باد
. استاد ارجمند و گراندیش کلک هنرمندتان زیبا
. سروده ای را رقم زده است
. موفق باشید
. @}