حسن مصطفایی دهنوی

امتیاز اعضا:

فارس میدان

ارسال شده در تاریخ : 22 مهر 1400 | شماره ثبت : H9418491

« فارِس1 میدان »
ای بشر خیره سر2 ،خیره سری تا به کی
کبر و غرور و دغل ، کینه وری تا به کی
در همه مخلوق حق ، رهبر دانش تویی
در ره بی دانشـی ، پیشتـری تا به کی
خلقت مرغوب تو ، جاده ی دانش بُوَد
دانش از آن سر نزد ، بد سِـیَری3 تا به کی
مرکز علم و هنر ، می بُدی ای نوجوان
علم و هنر گو چه شد ، بیخبری تا به کی
پرده ی الطاف حق ، پوشش عیب تو شد
بی خبر از عیب خود ، پرده دری تا به کی
مرغ فضایی بُدی ، شهپر اوجت چه شد
صید جهان گشته ای، در خطری تا به کی
صحبت نیکان شنو، حرف بدان کن رها
از بدِ خود با بدان ، رهسپری تا به کی
مدت عمر این نفس، پرورشت می دهد
پرورشت را بـبین ، بی بصری تا به کی
حق به تو دانش بداد ،صرف هوس کرده ای
از هوسِ خود نما ، خود بتری4 تا به کی
چشم دلت باز کن ، صد خطر اندر رهس
رهرو کوه گران5، کور و خری تا به کی
هرکه دراین ره برفت، هی خبرت می کند
گوش تو کر شد مگر،کور وکری تا به کی
فارِس میدان شدی ، تیغ بکش از غلاف
خواب به میدان مرو ، بی هنری تا به کی
عقل بشر دادنـت ، صرف کجا کرده ای
جسم بشر دادنـت ، خـر سِـیَری تا به کی
آن پدران در ازل، بلکه بُدن6 بت پرست
در ره توحید حق ، چون پدری تا به کی
وضع جهان دمبدم ، غِش7 و تقلب شود
غش و تقلب مکن ، حیله گری تا به کی
این غم ایام بین ، عاقبتـش بر کجاس
این غم ایام را ، خون جگری تا به کی
خواب شبت کرده ای، راحت و آسوده ای
خوش چه عجب خفته ای،خوابگری تابه کی
هر بشری را بـبین، سود خود آرَد بدست
بی خبر از سود خود ، در ضرری تا به کی
ای عجب از کِبر8 خود ،بی خبر وگمرهی
رد نکنی کبر خود ، خیره سری تا به کی
مرغـی و پرواز کن ، در ره آن آشیان
در ره آن آشیان ، کج نظری تا به کی
عاقبتـش یک مکان، لازمه ی روح توست
روح تو بی آشیان ، در بدری تا به کی
قدرت جمشید جم ،از هنر و دانش است
دانش جام جم است ، ره نبری تا به کی
وارث تاج کیان ، بی خبر از تاج آن
وارث مُلک جمی ، پشت دری تا به کی
ملک کیانی حسن ، کو اثراتـش بگو
غیر همین نام آن ، کو اثـری تا به کی
٭٭٭
1- دلاور 2- لجوج 3- سیرت –روش 4- بدتری 5- سنگین 6- بودند 7- خدعه و گول زدن 8- غرور
دیوان اشعار حسن مصطفایی دهنوی