اگـر بــر خلــق حــق ،آتــش فــروزی
تــو هـم بایـد در آن آتـــش بــســـوزی
اگــر آتــش زدی بــر بــی گناهـــی
لبـــاس دوزخ خـــود را بـــدوزی
٭٭٭
تــو گــر بـر اهـل حــق ،آتــش فــروزی
زِ قهــر حـق ،خـودت بایــد بـــســـوزی
بــترس از قـهــر حـق ، آتـش میـــافروز
وگـرنـه خــود در آن آتــش بــســـوزی
٭٭٭
دو جا غلط بُـوَد از آدمـی سخـن گفتن
یک جا به جایـش نگفتن و نابجـا گفتن
کسی که جای سخن گفتنـش نمی دانـد
کجا توان سخنـش را به مثل دُر سفتن
٭٭٭
دووقت ،وقت به جایی است برسخن گفتن
یکـی نگفتـن بیجــا و جـای آن گفتن
سخن که در نظــر عارفــان نکــو باشــد
همان بُـود که به جایش سخن توان گفتن
٭٭٭
دو وقت نقص سخن باشد و سخـن گفتن
یکی نگفتن در وقت و دگر وقت نا گفتن
هر آنکه وقت سخـن گفتنـش نمی دانـد
گمان مـدار که در وقت آن توان گفتن
٭٭٭
نسیم گلشن حسن مصطفایی دهنوی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 24 اردیبهشت 1401 10:40
.مانا باشید و شاعر
حسن مصطفایی دهنوی 25 اردیبهشت 1401 07:14
درود ها
لطف دارید