می روم از نزدت امّـــا بـــا تبسّـــم می روم
در تو پیـــداتر ز پیـــدا در خودم گُـــم می روم

نیــســت وادی فنــا هـــرگز اقامتـــگاه من
بی گمـــان آن ســـوتر از وادی هف...

نگاه حسرت ما بر شما هر گاه می افتد

شرر در کاختان از کوخ ما با آه می افتد



پُرید از نخوت از بس، نیست جای هیچ تردیدی

به بادِ نخوت  از چشمِ شماها ماه می افتد
ادامه مطلب

مانند خودت هستی ، مانند امین، اکبر
چون نور پر افشانی ــ « از پا منشین» ــ اکبر

همتای محمّد کو ؟ در صورت و در سیرت ؟
غیر از تو درین عالم ، یا خلد برین، اکبر

ای ذات تو از پاکی ،مرآت خداوندی
ا...

من همینم ، همین که می بینی! درد، بر دوشِ حسِّ تنهائی
شعرِ تَر می تراود از طبعم، تا بنوشی یک استکان چائی

من پُرم، پُر، از آه جانسوزی که امانم بریده است از آن
تو ولی بی خیال و فارغ بال ، مثل لول...

تا بر فروزد بی امان تر بی کران ها را
خورشید یک آن برنتابد کهکشان ها را

دنیا چراگاه شیاطین است بی تردید
جز این نده ره در دلت هرگز گمان ها را

شیطان گمانم می پزد هر آن خیالی خام
باید به پیش سگ...