من را بجای برگ اقاقی فروختی
جای دو استکان می باقی فروختی

از چشم خود چکیده ام ای سایه ی غزل
با اشک من پیاله ی ساقی فروختی

درد غریبی ام به کدامین سپیده گاه
با زخم دل به شرح فراقی فروختی
...

در من اقاقی های چشمت بیقرارند
زنبق تباران نگاهت شوق دارند

احساس کن باران که بی پروا ببارد
در من قناری ها غزل را می نگارند

هر صبح از چشمان مستت می نویسم
چشمان تو نبض غزل را می شمارند
...

لای یک شعر تازه پنهانم
مثل یک آسمان ، غبار آلود
قصه ام در مسیر فرداها
حسرت عشق بود و باران بود

از تمام پرنده ها سیرم
سایه ام امتداد باران است
می رسد حس من به درناها
در دلم غصه ها فراوان ...

آئینه را به شوکت پروانه ها ببخش
احساس را به حالت ویرانه ها ببخش

از آبشار زنده مویت شبی بلند
موجی قشنگ بر غزل شانه ها ببخش

ققنوسم از حرارت آتش پریده ام
بر جان من حرارت افسانه ها ببخش

چشم...

بهانه کن غزلم را بهانه میخواهم
برای بغض غریبانه شانه می خواهم

بخند خنده ی تو از تبار شب بوهاست
من از نگاه تو گاهی ترانه می خواهم

شبیه موج پریشان به ساحلت زده ام
ببخش حضرت ساحل کرانه می خو...