پیرهن
چون زلیخایی تو اندر بارگاه پیرهن
همچو داسی در ورای دادگاه پیرهن
یارب از جان بر دل غمدیده مسکین بتاب
ذره ای از روشنای روی ماه پیرهن
ای عزیز بی کس و کنعانی و یعقوبِ مصر
کی توانم زمزمی نوشم ز چاه پیرهن
تا که سر را بر گرفتم زآتش جانش ز دوش
سوختم چون تار و پودِ بی گناه پیرهن
خوش بود حال تو ای چه چون به دل داری نگار
کز نگارت بس نگهداری پناه پیرهن
عاقبت با پیکری خونین بپا دارآن قیام
من که از دی دیده ام مولای آه پیرهن
سر به هر سجاده دادم تا کنم جان را فدا
ممکن جانم نشد جانا پگاه پیرهن
بذر نومیدی چو دادم بر دمن خاری شد از
سوز روئیدن به جانم با گیاه پیرهن
باقر رمزی باصر
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 24 اردیبهشت 1400 16:00
درود بر شما
باقر رمزی باصر 25 اردیبهشت 1400 12:46
ممنونم
منصور آفرید 24 اردیبهشت 1400 16:40
درود بر استاد بزرگوار
غزلی بسیار زیبا
باقر رمزی باصر 25 اردیبهشت 1400 12:45