یک نفرهی مرا تکان میداد
دست میزد به شانه های دلم
هیچکس نبود و دستم باز
ضربه میزد به شانه های خودم
این همه نشانه کافی بود
مطمئن شوم که دیوانه ام
تا بفهمم که من در این دنیا
باخودم چقدر بیگانه ام
تکیه دادم به کنج اتاق
زانوام را بغل گرفتم باز
دوباره خودم رو ول کردم
وسط کوچه های پهن و دراز
دست و پا میزنم درون خودم
هی غرق میشوم ولی نمی میرم
من برای درد آفریده شدم
آخرش هم به درد میمیرم....
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 18
امیر عاجلو 04 خرداد 1399 19:52
درود و سلام موفق و مانا باشید
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:20
درود
مسعود مدهوش 04 خرداد 1399 21:22
درود خدای ایران نثار دوست خوب و ادیبم جناب میرزا نژاد گرانسنگ
چکامه ای زیبا و دلنشین سروده اید، امید وارم عمری طولانی و فقط در این شعر درد داشته باشی،مابقی
شاد کامی و سرور باشد گرامی
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:21
سپاسگزارم جناب مدهوش
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 04 خرداد 1399 22:04
سلام و درود..................دست مریزاد
طاعات و عبادات قبول .... عید سعید فطر مبارک
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:21
سپاسگزارم استاد عزیز
فردین صمدی 05 خرداد 1399 02:53
درود زیبا بود
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:21
متشکرم جناب صمدی عزیز
کرم عرب عامری 05 خرداد 1399 04:14
درودها عزیز
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:22
بسیار ممنون جناب عامری عزیز
محمد رضا درویش زاده 05 خرداد 1399 11:07
هزاران درود
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:22
سپاس جناب درویش زاده
ز بودهن دریس 05 خرداد 1399 13:32
من برای درد آفریده شدم
آخرش هم به درد میمیرم..
زیبابود
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:23
درود بر نگاه زیباتون
مینا یارعلی زاده 05 خرداد 1399 14:29
درود بر شما گرامی شاعر
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:23
سپاسگزارم بانو
معین حجت 06 خرداد 1399 11:10
جناب میرزا نژاد ، دیوانگی را عشق است ، بگذارید همه ما را دیوانه قلمداد کنند
حمید میرزانژاد 08 خرداد 1399 15:24
درود بر شما استاد گرامی