با سلام برارواح طیّبه ی امام راحل و شهدای انقلاب

چند بیتی از قطعه ی کتاب عمر،قبله ی عارفان،و ائینه ی تمام نمای جمال کبریائی،بزرگ مرد وارستگان اهل شریعت و طریقت ،امام عاشقان خمینی کبیر.
وارستگان به دوست پناهنده گشته اند
وابسته ای چومن به جهان بی پناه شد
جای بسی تعجب،مرشد و مرادی که خود در زمره ی بزرگترین وارستگان دوست قرار داشت. و در خمخانه ی معشوق شراب طهور الست بربکم قالوا بلی خورده بود
در اثر فروتنی بیش از حد و خودشکنی بی پایان در درگاه ربوبی خود را بی پناه و وابسته به جهان می نامداما ما ،پیروان مکتب اوکه التذاذی از شراب الهی نچشیده ایم
و امتحان معشوق ندیده ایم.وبه راستی جایگاه مان اسفل السّافلین است در اثر غرور وتکبربی حد و حصر خود را در زمره ی ملکوتیان و کروبیان می بینیم.
و فرعون وار انا ربکم الاعلی گفته و همگان را از مهر و محبت وصفا محروم ساخته ایم.و تخم نفاق در دل آحاد مردم کاشته ایم.
وقتی ایشان می فرمایند :
دلدادگان که روی سپیدند پیش یار
رنج مرا ندیده که رویم سیاه شد
چگونه به خود اجازه می دهیم؟با وجود مشاهده ی راه و رسم این بدر تمام نمای رخ جانان،که خود با وجود ریاضت های بی حدوحصر
هنوز اقرار می نمایند به جایگاه مقرب روسپیدان درگاه نرسیده اند و روسیاه از قصر اعمال خویش هستند. خودمان را با این اعمال ناقص و پر از خطادر چشمه ی عرفان و دریای معرفت به شستشو بنشینیم.

گویا امام (رض)در وجود مبارکش که ائینه ی بدون زنگار ایزدی بود .روسیاهی همه ی ما را به وضوح مشاهده می کرده و چنین در دل زمزمه مینمود .
افسوس بر گذشته بر آینده صد فسوس
ان را که در رسن جاه و مال شد
آری عزیزان امام می دانست.ما در آینده ی نزدیک با رسن دنیا پرستی به چاه مذلت خواهیم افتاد .و با بهانه های سنت و تجدد ،چون خوره ،جهت کسب مال و جاه به جان هم افتاده و یال و کوپال همدیگر را خواهیم کوفت
درست در زمانی که استعمار و استکبار چشم بر نابودی ما دوخته و می خواهد از تخم نفاق که در جامعه ی ما کاشته محصول خود را بچیند .
آیا به راستی زمان ان نرسیده ؟که این پرده ی تنگ نظری و چند دستگی راکنار زده و کشور و محافل علمی خصوصا دانشگاههایمان را از رکود وانزوای دگم ره سازیم
چرا؟
برای ما فرموده اند :بنیُ الاسلام علی کلِمتین کلمه التّوحیدو توحیدالکّلمه