آهی که من از دل کشم آتشفشان است ای صنم
گاهی گدازد جان من ،گاهی زند اتش تنم
جز درد و حرمان در جهان نی باغ من را میوه ای
ترسم بیفتد شعله ای بر عالمی اتش زنم
دنیا اگر زندان شود تا عاشقان را پی کند
محزون ترین زندانی زندان او تنها منم
بر فسق نسبت می دهد زاهد تن پاک مرا
ان بی خبر ار بحر عشق آلوده خواهد دامنم
من عاشق زیبایی ام چون گل لطافت پیشه ام
نی عیب گر اهل جفا من را خشن می خواندم
جان می سپارم از تعب رخت از جهان بندم روم
در حیرتم خامان عشق ازجهل مجنون خواندم
در غربت سخت این دلم در سینه غوغا می کند
داند "غریب"عشقتم بر دور تو می راندم
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 3 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 31 تیر 1399 05:31
درود بزرگوار ا
منصور آفرید 31 تیر 1399 11:34
سلام و درودتان جناب یوسفی
دستمریزاد
مرضیه نورالوندی 31 تیر 1399 11:47
درودها شاعر بزرگوار
بهنام حیدری فخر 31 تیر 1399 12:10
درود بر شما استاد گرانقدر و ادیب فرهیخته
مثل همیشه بسیار زیبا و دلنشین سرودید
رضا زمانیان قوژدی 01 امرداد 1399 06:14
سلام
حکیمانه سرودید
بمانید