ما آینه های خداوندیم

هر چیزی در دنیا نماد چیز دیگری است
آینه ساخته شد تا ما خود را در آن ببینیم
باید بدانیم که ما هم آینه های خداوندیم
و خداوند هر صبح که می شود خودش را در ما می بیند ؛ برایش فرقی نمی کند کوچک باشیم یا بزرگ ؛ با قابی زیبا و طلایی تزیین شده باشیم یا کاملا ساده و بدون قاب باشیم ؛ در خانه ای زیبا و پرزرق و برق باشیم یا در کلبه ای کوچک
او هر روز صبح می آید و خودش را در تمام آینه هایش می بیند؛ تنها چیزی که او را اذیت می کند تیرگی آینه ؛ کثیفی آینه ؛ گرد و خاک آینه و لکه های روی آینه است . او اگر نتواند خودش را در آینه ببیند ؛دلگیر می شود او با اینکه هر روز صبح می آید و دستمالی به دست میگیرد تا تمام آینه هایش را تمیز کند؛ اما دوست ندارد روز قبل که آینه اش را تمیز کرده دوباره امروز ببینید لک دارد ؛ چون میترسد لکه های ریز روی آینه بزرگ شوند و اینقدر بمانند تا دیگر آینه به حالت اولیه ی خودش بازنگردد و از فطرت ذاتی خودش دور شود .
و بزرگترین ترس او این است که روزی بیاید و ببیند که آینه اش ترک خورده و یا شکسته است.او میترسد که دیگر نتواند خودش را در ما ببیند.
ما به عنوان آینه چقدر تصویر واقعی خداوند را به او نشان داده ایم؟
چقدر سعی کردیم شبیه خودش را نشان دهیم؟
چقدر تمیز بودیم تا او خودش را در ما واضح تر ببیند؟
همین الان بلند شوید و آینه ی قلبتان را تمیز کنید؛ بگذارید فردا که خداوند برای دیدن خودش به شما نگاه می کند ؛ زیبا و آراسته و پاک باشید.