در ازل خورد پدر گندم و آواره شدم
به جهان آمدم از چشم تو بیچاره شدم
سر خوش از حیله ابلیس بر آدم بودم
که پدر گفت پسر هان بیخانه شدم
خیره من، خوب ندیدم خبر خادم حق
فن آن فرش پر از فتنه وفتانه شدم
پا در آن دام نهاد مرغ هوس یکباره
حلقه اش رفت در آن لاله و گوشواره شدم
دستم افتاد ز بند بندگیش آندم
چنگ در رشته فرسوده و ،بیهوده شدم
ناله زد دل ،چه کردی بیدل؟
گل به دل بازستاندی بیدل؟ .
یاد آمد که حافظ زمحنت بنوشت
«پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت»
زد منادی که شاعر نشدی آیت بی کس
میماند دلت کنج دل آیت «والشمس»
فن :فریب (لغتنامه دهخدا) گوشواره شدم:غلام حلقه به گوش.
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 12
امیر عاجلو 19 آبان 1399 10:43
.مانا باشید و شاعر
میثم علی یزدی 19 آبان 1399 14:43
سلام بزرگوارید
کاویان هایل مقدم 19 آبان 1399 11:46
درود و آفرین بر تلاشتان
میثم علی یزدی 19 آبان 1399 14:44
سلام بزرگوارید
کرم عرب عامری 19 آبان 1399 12:24
درودها جناب میثم
میثم علی یزدی 19 آبان 1399 14:44
سلام بزرگوارید
محمد رضا درویش زاده 19 آبان 1399 13:35
هزاران درود
میثم علی یزدی 19 آبان 1399 14:45
سلام بزرگوارید دوست گرامی
علی معصومی 19 آبان 1399 17:16
میثم علی یزدی 19 آبان 1399 17:24
بزرگوارید
علی احمدی 20 آبان 1399 04:27
دروتان باد استاد والاقدر بسیار زیبا
میثم علی یزدی 20 آبان 1399 09:28
سلام بزرگوارید گرامی جان