کیستم من
(سروده ای برای خوزستان)
****
" خشک افتاد کشتگاهم" *
در کنارم تشنه مردند دام هایم
می زند بر سر،
می خراشد صورتش
می گیرد آغوش غم را در بغل
اهل دیارم
این ندا از کیست؟
کیستم من؟
خاک دور افتادهِ تب دارِ ایرانم
من خوزستانم
مهد فرهنگ و تمدن های دیرین
مادر کارون،
کرخه رودِ نیلگون،
دشت های، نخل های واژگون
روزگاران مدیدی
اقتصاد میهنم را مادری کردم
چون هماوردی مدام
در کارزارها سروری کردم
لیک اکنون،
خسته و دلمرده
از بی مهری ام
زخم ها بر من نشسته
تن کبودم
مدتی از هم گسسته
تار و پودم
خیز و فکر چاره کن
راه درمان پیشه کن
گر نیندیشی کنون،
بر حال زارم
رخت بندد از وجودم،
شور و حالم
بی گمان نابود گردد روزگارم
بی گمان نابود گردد روزگارم
****
علی اوسط حسینی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 14 امرداد 1400 13:02
!درود