به یاد استاد محمدرضا شجریان و به مناسبت نخستین سالروز عروج آسمانی اش
وه بلندآوازه مردی ، مرگ را حیرت فزود
وقت مُردن نیز شوق زندگانی می سرود
این چه بیداد است غم را با حریفان هنر
بانگ طاقت سوزچنگ و شور بی هنگام عود
گر دلی را مهربانی هست با اندوه خلق
گو سرشک از دیده جاری کن که آتش رخ نمود
ساقی مستان لب از گلبانگ جانان بسته است
آستین از خون بپیما آستان از بانگ رود
خودسیاوش بود با داغ نکیسا هم عنان
یا صدای مردم ایران که با ماتم غنود ؟
تسلیت گفتن به مرگ باربد تقدیر کیست؟
تارگیسویش برید وچنگ هم بگسست پود
چون بمیرد آنکه با بانگ حقیقت بارها
زندگی راعمر بخشید؛عشق را قیمت فزود
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 16 مهر 1400 21:57
درود بر شما
علی احمدی 17 مهر 1400 12:00
ای وای بر ما چقدر زود می گذرد
عاقبت مرغ سحر ، سر داد آه و ناله را
درود بیکران استاد و دوست گران ارج .