تیغِ تبر...

ارسال شده در تاریخ : 25 دی 1400 | شماره ثبت : H9419593

تیغِ تبر …

بر دلِ شب زده ام تیغِ تبر را مزنید
لااقل در دلِ شب شاخه یِ تر را مزنید

دستِ خود را جهتِ بادِ قضاها مبرید
یک جهان حادثه و حرفِ قدر را مزنید

دیوِ شب در همه جا سایه فکند بر سرِ ما
دیگر امشب به جهان سازِ سحر را مزنید

راهِ تاریک و دلم غم زده یِ پیچ و خم است
به همین غم قسمت نورِ قمر را مزنید

زهرِ زنبورِ زمان بر بدنم چون تبر است
با تبر بر بدنم زهرِ شکر را مزنید

ای عجب بی درِ و پیکر شده این خانه یِ دل
دگر اینجا همگی بیهُده درِ را مزنید

ناخدا کشتیِ ما غرقِ بلا گشته چنین
به خدا بار دگر حرف سفر را مزنید

پدرم گفته به من این سخن از عهدِ صِغَر
بی جهت ای پسرم حرف و نظر را مزنید

آنکه چشمش به خِرد باز نگردد به ابد
پیشِ او تا به ابد حرفِ بَصَر را مزنید

نزدِ آنکس نشناسد هنرت را به جمال
به ظرافت سخن از ساز و هنر را مزنید

گر که عاجز شود از سِرِّ گُهر بی خِردی
بِشنوَ از من به سرش تاجِ گُهر را مزنید

چو نهالی شود از بیخ و بُنش غرقِ بلا
به عبث جانِ پدر حرفِ ثمر را مزنید

غرقِ مستیِ جهان را چه غم از دردِ درون
بجز از باده یِ او حرفِ دگر را مزنید

گر کسی مستِ شرابی شود از باده یِ جهل
به بطالت سخن از علمِ چو زر را مزنید

حاصلِ خون که شود خفّت و خواری پسرم
دگر آنجا سخن از جنگ و ظفر را مزنید

حرف اگر پاسخِ آن خنجر جانِ تو شود
دگر آنگه سخن از حرفِ پدر را مزنید

به عبث گویمَت این بارِ دگر هم نفسم!
به دلِ شب زده ام تیغِ تبر را مزنید

به رهِ طنز و مِزاحم بزنم حرف و مَثل؟!
بارِ خر گر که گران شد سرِخر را مزنید

توپ و میدان و زمین یکسره فرمانِ شما
بزن این ضربه به گل ضربه به سر را مزنید!

قلوه و قلب مرا بر سرِ آتش بکشید
لااقل برشکمِ گنده ضرر را مزنید

بعد از این جانِ من ای همنفسم از سرِ مهر
دگر اینجا سخن از سوزِ جگر را مزنید!

علی پیرانی شال(آرام)
۱۴۰۰/۱۰/۱۵