شاعران
حافظ کریمی
دفتر شعر مشاهداتی از سفر به اقیانوس
شعر دلنوشته ای بر آیه ۱۲۵ سوره مبارکه توبه | حافظ کریمی | شعر ایران

دلنوشته ای بر آیه ۱۲۵ سوره مبارکه توبه

ارسال شده در تاریخ : 12 امرداد 1401 | شماره ثبت : H9421725

وَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَىٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ کَافِرُونَ

دل هایی که یقینا بیمارند
مبتلای نفاق و گرفتارند
خدا نیز خباثت برخباثت ها
افزون می کند دل های آنها

در حالی آنان جان می دادند
مشرک و کافر و بیقرار بودند
عشق الهام بخش روح عارف شد
هدیه ی الهی بود که عاشق شد

دل که جایگاه عشق رحمان شد
از گزند اهریمنان ایمن شد
زمانی مُیسر است این راه
غرق حقیقت شویم نه گناه

یزدانِ مجید و والا مقام جهان
خلق کرد به سه گونه عالمیان
گروهی را مزین به عقل وعلم
فرشتگانند و مجهزند به حِلم

و نداند که جز سجده به چیست
عنصرش حرص و هوایی نیست
نور مطلق و زنده از عشق خدا
فرمانبری مطلق و از همه جدا

دگر گروهی که تهی اند از دانش
غافل از شقاوت و از شرف رانش
وابسته به اصطبل و علفند آنان
گاهی گوشت خوارند چو حیوانان

سومین هست آدمی زاد و بشر
نیمی خیر و نیمی سرشته به شر
نیمشه سُفلی بُود نیمه اش عُقلی
نیمی ز فرشته و نیمی از خرها

آزمون تقسیم شدند آدمی شکلان
قبولان خندانند و رَدیان گریان
احمد است افضل ترین عالمیان
اوج خلقت است و اعلم آدمیان

مستثناست احمد حبیب خدا
طبیبش خدا و او طبیب خدا
وصیش علی است ، ولی خدا
علی با خداست و رسول خدا

۱۱مرداد ۱۴۰۱/ طبیب حافظ کریمی( لسان الحال)