شِعرِ شَعر

ارسال شده در تاریخ : 16 تیر 1401 | شماره ثبت : H9421417

غزل

شِعرٍ شَعر

گر که بگشایی به پیشم خرمن مویت به ناز
عقدهء دل نازنینم میکنم پیش تو باز

با سرانگشتان احساسم کنم شانه سرت
تا که هر تاری ز مویت قصه ایی آرد دراز

تو پریشان زلف مشکین کن به اطوار و به ناز
شَعرت آنگه میکنم زینت به شِعری دلنواز

شَعرِ بازت را ببافم تا بگردم شَعرباف
گه ببافم شَعر و گه شِعری بیارم در فراز

شاعر مویت شوم در پیچ و در امواج آن
پیچ و خمهایی مرجح بر بیابان حجاز

چون بریزد آبشار مویت از سر بر سریر
آن بتی گردی که باید خواند رو سویت نماز

می کنی از چهره زلفت را به چرخی تار و مار
شعر راضی سر در آرد آن زمان در سوز ساز

سوی من هم کن نگاهی تا دهی جانم به تن
ورنه پیشت جان دهم ، جان دادنی بس جانگداز.

سیدرضاموسوی راضی
در بحر رمل مثمن محذوف