هم زمان با سقوط انسانیت
در قعر چاه بی شرافتی
تعب زبانه کشان راه آسمان گرفت...
▪️
ابرها در تن پوشی اجباری از نایره ها؛
ماحصل سیاهی قلب انسان
ناله سر داد....
▪️
آسمان؛
با غرشی پرده ی کدر را پس زده
ماه را به آغوش کشید؛
و انگشت به دهان نظاره گر عابر تنهاییست
▪️
در سکوت موزیانه ی شهر
با کوله باری از رنج نا مهربانی
از کوچه پس کوچه های مه گرفته مهربانی
گذشت...
▪️
کنج دل ماه لرزید؛
از تماشای پیاله ی اشک
که در پس هر قدم
بدرقه ی روح به تاراج رفته شد
▪️
*« په پوله »
بنای زندگی
بر آب
می دید!!!
*په پوله: پروانه به زبان کردی
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 03 خرداد 1402 09:19
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
پروانه آجورلو 03 خرداد 1402 22:07
درود جناب عاجلو
سپاسگزارم
علی معصومی 03 خرداد 1402 21:49
پروانه آجورلو 03 خرداد 1402 22:08