لیلا ساتر

آویشن اندوه لیلاساتر

ارسال شده در تاریخ : 24 آبان 1402 | شماره ثبت : H9427157

درد وقتی است که با پنبه سرت را ببرند
جلوی روی خودت خون رگت را بخوردند
مثل قلک به زمینت بزنند و بروند
مطمئن باش تنت را به خودت می سپرند

درد آویشن اندوه تن بیماراست
پول دارو که نباشد جلوات دیوار است
هی زمین می خوری و می شکنی می شکنی
دختر کوچکت از درد چرا بیدار است ؟

(تکه هایت وسط تخت ، نگاهش بکنی
هی بچسبانی و تبدیل به آهش بکنی )

تو بمانی و زمینی که پر از تنهایی است
لقبت یک زن بی خاصیت هر جایی است
قصه از ماهی و از کرم سر قلاب است
که پذیرفتن آن از سر بی دریایی است

( قصه از نیمه ی سیبی که رها شد در باد
به کجا رفت چرا داد سرت را بر باد)

ماجرا سفره ی نان و شکم خالی و بعد...
سفره یِ پر شده از هیزی بقالی و بعد...
کودک گشنه نداری که نمی فهمد چیست
زن بیچاره که مجبور به حمالی و بعد...

( ته این طاقت سر رفته که طغیان بشود
مادر حجب و حیا مادر عصیان بشود)

از چه رو بود خدا گندم مارا کم داد
سیب را هم خود حوا به خود آدم داد
بی کسی ، فقر و فلاکت، بس این بنده نبود
ضعف و سرگیجه و سردرد خدا با هم داد

( آبرویم برود هم به درک... اَبرو نه ..
طاقتت تاب... به دستت نرسد دارو... نه ...)

بغل آینه ها شانه نباید باشد
گیر مو و گل و پروانه نباید باشد
آبروی من و اَبروی تو که می ریزد
زن همسایه فقط خانه نباید باشد

( چشم را بست ،خداحافظت ای پاکی من
شرم بر جبر تو و شوهر تریاکی من )

تن خود رابفروشم بخرم جان تورا
تا مگر جور کنم داروی درمان تو را
روسیاهی به زغال است و به بیماری تو
مرگ من زنده کند آیه ی قرآن تورا

مرد تادکمه ی پیراهن زن را وا کرد
سینه ی کورترین مقبره را پیدا کرد
مرد در شهوت خود بود که زن با نفرت
تیغ را در تن آلوده ی نحسش جا کرد

( انتخاب بد و بدتر چقدر دشوار است
بدهی و ندهی باز سرت بر دار است )

کاشکی دورو برم این همه دیوار نبود
یا کنار تنم این مردک کفتار نبود
تخت ، چاقوی پر از خون ، جسد مرد هول
کاشکی کودک من این همه بیمار نبود

لیلا ساتر