جانِمن وطاقِ دو ابروی تو
بُردهدلم ،پیچشِگیسوی تو
هوش،زِ منمیبَرَدایماهِمن
یک نگهی تا کهکُنمسوی تو
میشـود آرام دلِ تَنــگِ من
سربگذارم چو به زانـوی تو
تا که بیــایی و نگاهت کُنم
چله نشینم ، به سرِ کوی تو
هیچ نگنجدبه غـزلهای من
وصفِ تمـاشـای گُلِ روی تو
نیستنواییبهجهان، بهرِمن
چونسخنِدلکشونیکویتو
نامِ تو ، بیتالغـزلِ شعرِ من
باز چوحامی شدهجادویتو
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 9
امیر عاجلو 27 تیر 1399 21:58
لطیف و دلنشین
سلیمان حسنی 28 تیر 1399 12:28
سپاسگزارم زنده باشید
کرم عرب عامری 28 تیر 1399 00:51
درودها عزیز
سلیمان حسنی 28 تیر 1399 12:28
سلام وسپاس،پاینده باشید
ولی اله بایبوردی 28 تیر 1399 07:43
مفتعلن مفتعلن فاعلن
سلام و درودها
لطیف و دلنشین
سلیمان حسنی 28 تیر 1399 12:29
سپاس ازمحبت شما.شادکام باشید
منصور آفرید 28 تیر 1399 09:24
درود بسیار زیبا .دستمریزاد
سلیمان حسنی 28 تیر 1399 12:29
دلتون شاد.خدا پناهتان
رضا زمانیان قوژدی 29 تیر 1399 13:26
درودها استاد حسنی عزیز
بغایت زیبا و دلنشین سرودید.
جسارتم را ببخشایید، در این مصراع؛
یک نگهی تا کهکُنمسوی تو
"ی" نگهی حشو است.مطمئنم استادی چون حضرتتان به آسانی می توانید اصلاحش کنید.
باز هم عذرم را بپذیرید
مانا باشید