گزارش از مراسم تدفین...

شعر بدبخت می میرد هر وقت کتاب ها چاپ نمی شوند،

و شاعران به تیمارستان های دور افتاده تبعید میشوند وقتی کتابها خوانده نمی شوند...

چند وقت پیش به این فکر می کردم که (سپهری، یوشیج، شاملو، ثالث، ابتهاج و فرخزاد) زمانه کجا هستند؟!؟!؟

چرا شاعران همه به دنبال ترانه سرایی رفته اند؟

چرا کسی خرقه ی ژولیده ی شاعر زمانه را نمی پوشد؟

جواب تمام سوالات مشترک بود : پول.

وقتی یک ترانه سرای نه چندان کاردان میتونه ماهیانه بیش از درآمد یک استاد ادبیات دانشگاه درآمد داشته باشه،

وقتی (سپهری) زمانه داره تو اینترنت تبلیغ میکنه برای فروش ترانه هاش،

وقتی (فرخزاد) زمانه بخاطر مجوز ترانه هاش داره پله های ارشاد رو بالا و پایین میکنه،

"دیگه وقتی نمی مونه برای یوشیج شدن!"

(سهراب، نیما، احمد، اخوان، هوشنگ و فروغ) آهسته نخوابید و برخیزید که شاعران این زمانه همه ترانه سرا شده اند و جبهه ی شعر سالهاست خالی مانده است...