بیست رباعی (بخش دوم)

‌مه اللطیف
رباعی ها

۲۱-مهرانگیزی
در بستر این صبح خوش پاییزی
تو در بر من چه ناز و مهر انگیزی

با ناز و نوازش و نگاهت جانم
صد بوسه به صد رنگ به هم آمیزی

هفتم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
***********
۲۲-خاطره ها
با خاطره ات دل از غم آزاد کنم
وز یاد تو باغ خاطر آباد کنم

روزی که به لطف سوی من باز آیی
از عشق و وفا شهر دل آباد کنم

هفتم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
********
۲۳-یاد جفا
هر بار که از جفای تو یاد کنم
بی تاب شوم هزار فریاد کنم

من غرقه خون جگر خود شده ام
تا منع تو از جفا و بیداد کنم

ششم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
******
۲۴-آواره عشق
در عشق تو سرگشته و حیران گشتم
آشفته دل و مست و پریشان گشتم

از شهر و دیار خود به تنگ آمده و
آواره صحرا و بیابان گشتم

ششم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*******************
۲۵-نجوا
چون بوی بهشت را ز تو می بویم
آهسته به گوش تو چنین می گویم

آن گاه که می شوی ز من مالامال
مستی خوش چشم تو را می جویم

ششم مهرماه سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*****
۲۶- رشک خورشید
ای شمع رخ تو گشته رشک خورشید
سر بر زده از سینه تو صبح سپید

تو معجزه ای و عشقت اعجاز دگر
آورده درون این دل تنگ پدید
ششم مهر ماه سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
******
۲۷- شب تیره
هر چند مجال شکوه و آهی نیست
در تیرگی شبان ما ماهی نیست

در ظلمت غم ز پا نیفتادیم و
تا نور سپیده دم دگر راهی نیست
پنجم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*******
۲۸- گلزار وفاداری
ای بخت بیا و باز هم یاری کن
ای دلبر من تو نیز دلداری کن

ای عشق زمین دل من سرتاسر
گلزار ز گل های وفاداری کن

پنجم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*******
۲۹-بوسه نسیم
ای باغ بهشت جلوه ای از رویت
طوبی مثلی ز قامت دلجویت

در بستر من سحر نسیم آمده بود
تا بوسه فشاند به شب گیسویت
پنجم مهر سال یکهزارو چهارصد خورشیدی
********
۳۰-رفت..
او رفت بلی واقعا انگاری رفت
دل را بشکست و در شب تاری رفت

ای قلب فریب خورده ام آن که از او
امید محبت و وفا داری رفت

پنجم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*******
۳۱-بوسه آرام
صد شکر لبم بر لبت آرام گرفت
از باده سرخ لب تو جام گرفت

آن عاشق دلخسته که بوسی می خواست
داد دل خویش را سرانجام گرفت

سوم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی

*********
۳۲- وام بوسه
امشب لب من از لب تو وام گرفت
آن وام ادا نمود و یک کام گرفت

قرض الحسنه هست حرام و باید
صد بهره بر این وام سرانجام گرفت

سوم مهر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*******
۳۳-مهر پاییزی
پاییز رسید و مهر از راه رسید
تا رنگ دهد به ساحت عشق و امید

در کسوت این پدیده رنگارنگ
صد جلوه تازه گشت در عشق پدید

سی ام شهریور سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
******************
34-ماه غزل
از خاطره شگفت عشقی جاوید
وقتی که به شب همهمه ها می خوابید

از اوج سپهر دل به تاریکی ها
ماه غزلم به روی من می تابید
بیست و نهم شهریور سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
********
۳۵-کوره تنهایی
با چشم خوشش به حال زارم نگریست
گفت عاشق من بگو که این حالت چیست؟

گفتم که عزیز مرگ تدریجی من
در بوته داغ کوره تنهایی است

بیست و نهم مرداد سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
*******************
۳۶- جوان ناکام
آن دم که بلا به کل عالم افتاد
بیماری و مرگ کرد هر سو بیداد

چون گل که ربایدش نسیمی در صبح
رفتم به جوانی از جهانی ناشاد

بیست و پنجم شهریور سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
***************
۳۷-لززه مهر
در کوی و گذر چو من تو را می دیدم
چون بید ز مهر تو به خود لرزیدم

هر بار که خواستم ز تو صبر کنم
از عشق تو بیقرار می گردیدم

بیست و چهارم شهریور سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
***************
۳۸-عشوه گری
دل در سر زلف تو اقامت دارد
مست است و سر ترک سلامت دارد

چون می گذری ز پیش من عشوه گری
در قامت تو شور قیامت دارد

هفتم اردیبهشت یکهزار و چهارصد خورشیدی
***********
۳۹- پروانه شوق
از جلوه و بوی نوگلان شاداب
برخاست غریو بلبلان بی تاب

چون کرد نگاه زهره از بام فلک
پروانه شوق را ز رضوان دریاب

سی ام خرداد سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
***************
۴۰-نوید
هنگام سحر به لطف و گرمی خورشید
از بخشش حق بداد این طرفه نوید

کامروز جوانه زد به دشت دل ما
امید و نهال رستگاری رویید
بیستم دی ماه سال یکهزار و سیصد و نود و نه خورشیدی

سروده : مهدی رستگاری
برگرفته از دفتر شعر «روزگاران»

ایمیل مقصد