پربازدیدترین اشعار
بسمه االطیف
در لطایف عشق
دل بسته ام به عشق تو و مست و سرخوشم
مدهوش چشم تو است دل پر ز خواهشم
من بر خمار چشم تو مجذوب می شوم
چون ناز می کنی تو به لطف نوازشم
با بوسه خاک پای تو را سرمه می کنم
وان را به چشم خسته و بیمار می کشم
شیدا شدی و تنگ در آغوش می کشی
من را که مست حال تو در اوج سازشم
من را تو می کشی و سپس زنده می کنی
در امتداد سخت و خوش این کشاکشم
آن لحظه می رسد که دگر پاک می شود
در حال عشق دفتر پربرگ دانشم
می بوسمت در آخر و می بینی آن زمان
چون ابر در حضور تو در حال بارشم
مهدی رستگاری
بیست و یکم تیر ماه سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
دوازدهم ژوئیه سال ۲۰۲۱ میلادی
دفتر شعر روزگاران
۰۹۹
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
مبینا مطلوبی
-
ساناز. هموطن
-
علی رضایی پور مشیزی
-
علیرضا دادگر
-
محمود فاضلی نیا
نظر 2
امیر عاجلو 19 آبان 1400 16:50
لطیف و دلنشین
کاظم قادری 19 آبان 1400 20:11
سلام ودرود من نقدی مینویسم بر غزل شما
ایراد عمده ی غزل شما در تحمیل قافیه به شعر شماست تنگنای قافیه به وضوح در غزل دیده میشه
سرخوشم با فتحه بر ش و مابقی قوافی با کسره بر ش
چون ناز میکنی ....در اینجا نقض غرض شده و به لطف نوازش من نوعی بی ارزش کردن معشوقه یعنی اگر من نوازش نکنم تو ارزشی نداری وتو به لطف وجود من باارزشی
درحالیکه در مصرع اول مجذوب چشم خمار شده اید و ترکیب خمار چشم نازیباست چشم خمار یا خماری چشم صحیحه
با بوسه .. بوسه با دهان است ولب نه باچشم وسرمه را به چشم میکشند وچگونه ارتباط بین خاکی که از پای یار برداشته اید و به چشم میزنید پیدا میکنید نشدنیست و کمی هجو در معنی ایجاد می کند
در بیت بعد شما از یار مست شده اید وعاشق شیدای معشوق است نه معشوق شیدای عاشق
ودر اینجا دلیل شیدایی معشوق سازش شماست یعنی اگر من سازش نکنم معشوق هرچه شیداشود فایده نداره یعنی منت بر معشوق درحالیکه همیشه عاشق خاکسار پای معشوق است ولی دراین بیت جای عاشق و معشوق نابجا عوض شده
در امتداد سخت و خوش ترکیب سختی و خوشی صحیحه تقریبا نه سخت و خوش سخت تداعی کننده ی چیزی سفت و محکم است
امتداد سخت یعنی مسیر سخت نه انسانی که به سختی افتاده مسیر سخت و راحت ترکیب خوشایند تریست امتدا د خوش صحیح نیست حال خوش صحیحه
اطلاق مسیر به دلچسبی راحتی سرسبزی و..مناسبه
ارتباط بین عشق ودانش ناواضحه ونامفهوم عشق چرا دانش رو باید پاک کنه و ازبین ببره عشق خواب و میگیره سلامتیو درد داره و دین و میگیره و....ولی کاری به گرفتن دانش نداره اینجا تحمیل قافیه ملموستره درحال عشق ترکیب نازیباییست که از تحمیل قافیه نشات میگیره
وقتی معشوق و میبوسید یعنی حضور دارید دیگر اعلام حضور در مصرع بعدی هجو و نازیباست و چرا تاکید بر گریه در حضور معشوق است قصد خداحافظیست بعد از هجران وصالی اتفاق افتاده ناپیداست و چرا دقیقا آخر کار بوسه درحالیکه در مصرعهای بالاتر بارها تاکید بر ناز و نوازش عاشقانه شده است
در ضمن در بعضی ابیات هجاهای کم وزیاد وبیشتر هجاهای کوتاه وزن شعرو دچار اختلالهای کوچکی کرده است
خوشحال میشوم شما هم شعرهای بنده رو نقد کنید باکمال میل پذیرا هستم و منت خواه این امر