بسمه اللطیف
ابیات پریشانی
به شب های دراز دوریت زار و پریشانم
چه خواهد شد سرانجامم در این دوری نمی دانم
هزاران درد سر برداشته در دل در این وضع و
هزاران داغ بشکفته است در مهجوری جانم
کجایی ای عزیزم روی خود بنما به من آخر
تویی درد و توداغ و تویی دارو و درمانم
بیا از نوشداروی لبان خویش یک خنده
به کامم ریز تا من جان شیرین بر تو افشانم
از ابیات پریشانی اگرچه پر شده مهدی
به شب های جدایی جای جای شعر دیوانم
به یاد یار خود در تیرگی این شب دیجور
ببین این شعر را با خواهشی جانانه می خوانم
مهدی رستگاری
چهارم آبان سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
بیست و ششم نوامبر سال ۲۰۲۱ میلادی
(سروده در شب بداهه سرایی کلاسیک محفل ادبی «هفت هنر شیدایی» در پیام رسان تلگرام)
دفتر شعر روزگاران
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 08 آذر 1400 11:19
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید