بسمه المهیمن
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ (ملک-۳۰)
بیابان
حیف از اقیانوس که بلعیده شد در قعر چاه
در بیابان ها به کار سهو و عمد و اشتباه
رفته آب از دست و هستی تشنه کامان مانده است
در سواد وهم انگیز افق های سیاه
در طبیعت می کند ناله ضمیر هر چه هست
از پرنده در هوا تا ریشه خشک گیاه
ماهی ام بر روی خاک تفته این شوره زار
بی سبب جان می کنم در این تقلای تباه
وقت جان دادن به روی خاک مانده چشم من
خیره در ظلمت به ناکامی به روی قرص ماه
گرچه این شعر تو ناکامانه قدری شرح داد
حسرت فریاد را در خیرگی آن نگاه
چون رسد خورشید فردا بر سر صحرا شود
آشکارا مرگ کلّ ماهیان بی گناه
#مهدی_رستگاری
سی ام دی سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
بیستم ژانویه ۲۰۲۴ میلادی
غزل سرایی گروه ادبی《ادیبانه》
دفتر شعر روزگاران
۹۹۴
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 01 بهمن 1402 09:02
درود بر شما
مهدی رستگاری 02 بهمن 1402 03:38
درود و سپاس
محمود فتحی 02 بهمن 1402 12:44
سپاس درود گرامی
مهدی رستگاری 02 بهمن 1402 19:30
درود و ارادت جناب فتحی عزیز