تو بُردی و خوردی ، حقوقِ مردم غافل
هزار باره شکستی، تو عهدِ خود به محافل
نخورده ای تو شرابی؟ نبوده ای تو خرابی؟
چرا به چهره کشیدی، هماره هان که نقابی؟
شراب خوردم و مستم، ولی دلی نشکستم
تو اهل قال و قیامت، من این که باده پرستم
نشسته ام که بیینم، پلانِ آخرِ بازی
که کیست مردِخدایی؟ کِه بوده بنده ی قاضی؟
»
خزر قیامت کبرا
خزر شود که معما
خزر خزر چه خزانی
خطر خطر همه دریا
نشانه شاعرِ غافل؟!
همین به چامه سرودم
تو بک بکت بسرودی
من این سروده ی یکتا
صدای هق هق گریه ،
صدای ناله ی کودک
ز رودکی بنویسم
عبارتی که ز رودَک[1]
»
در منزلِ غم فگنده مفرَش، ماییم
وز آب دو چشم دل پُر آتَش، ماییم
عالم چو ستم کند، ستمکَش ماییم
وقتِ خوشِ روزگارِ ناخَوش، ماییم[2]
13 بهمن 1394
پ . ن
[1] . رودک (سمرقند) ناحیه‌ای است در اطراف سمرقند که می‌گویند[چه کسی؟] رودکی، شاعر سامانی، در روستای بَنُّج آنجا به دنیا آمده است و از این رو تخلص خویش را رودکی گذاشته است.
[2] . رباعی از حضرت رودکی ست
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
samin A
-
حنانه مومنی
نظر 1
علیرضا خسروی 14 بهمن 1394 11:21
استاد گرامی بسیار زیبا سروده اید
درود بر شما