شمع بستان از فضای روزگار هم ناله کرد
باغبان را متهم بر کشتن پروانه کرد
بلبل آشفته باغ گوشه ای افسرده بود
از غم پروانه آن هم ترک از کاشانه کرد
سوسن و سنبل که میداد بوی خوش اندر فضا
شکوه از فصل زمستان سردی گلخانه کرد
از محبت خار ها چون گل شکوفا میشود
صحبت دل را چرا با مردم بیگانه کرد
ناز و غمزه بر من مسکین چو سود
یک نگاه مهربانی خدمت جانانه کرد
این فضای روزگار با درد من هم خانه شد
ناظم آنچه می شنید در شعر خود افسانه کرد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 04 آبان 1399 21:23
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
منصور آفرید 04 آبان 1399 23:05
درود بر استاد خیر اندیش گرامی
غزلی زیبا و دلنشین
علی مزینانی عسکری 05 آبان 1399 15:38
سلام و عرض ادب
غزلی زیبا خواندم و لذت بردم
دستمریزاد
کاویان هایل مقدم 05 آبان 1399 17:39
بسیار جانانه استاد
فقط "از" دوم در این بیت به نظر قابل تبدیل به کسره است و موزون تر خوانده میشود:
از غم پروانه آن هم ترک( از )کاشانه کرد
علیرضا علیدادی شمس ابادی 05 آبان 1399 23:28
درود به شما