فرض کن کل جهان با من و تو بد باشد
زندگی پست تراز آنچه نباید ،باشد
کم شود از سَرِ ما سایه ی خورشید و مدام
روز ما در قفس یک شب ممتد باشد
آسمان چادر خود را بکشد ازسرمان
جای او بر سر ما فاجعه گنبد باشد
زندگی پس بزند هستی ما را اما
مرگ هم در قدمش سست و مردد باشد
بین روزِ بد و بدتر بنشینیم و فقط
چشم ما منتظر هر چه نیامد باشد
از لج غصه بخندیم و به غم وا ندهیم
گر چه بین لب و لبخند خدا ،سد باشد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 11 دی 1399 18:55
لطیف و دلنشین
ولی اله بایبوردی 12 دی 1399 08:27
سلام و درود
غزلی رسا و شیوا
محمد رضا درویش زاده 12 دی 1399 19:25
هزاران درود
کاویان هایل مقدم 13 دی 1399 09:46
درودها سرکار خانم
دستمریزاد