آمد میان خلوت من بی هوا غمت
پای مرا کشانده به این ماجرا غمت
*آمد که بیدلانه خیالاتی ام کند
من را نشانده در ته این نا کجا غمت
بس که تنیده در رگ من تار بودنت
با نبض بودنم شده هی همصدا غمت
انگار با تمام تنم قوم وخویش بود
از روزهای قبل تر از ابتدا، غمت
فریاد می زند که بگوید:"فقط منم"
در این سکوت مبهم بی انتها غمت
مریم ناظمی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 17 تیر 1400 14:52
درود بزرگوار ا
حسن جعفری 17 تیر 1400 19:59
بسیار زیبا درود بر شما
کاویان هایل مقدم 19 تیر 1400 13:29
پاینده باشید و دلشاد بانو
محمد علی رضا پور 19 تیر 1400 14:23
فریاد می زند که....
احسنت
سرکار خانم ناظمی ارجمند
سروشی تقدیم تان:
عشق یعنی ترانه خوان باشی/
عاشقی، بین عاشقان باشی/
توامان، شعر بی امان باشی/
یا سکوتی پُر از بیان باشی/
عشق، نام خداست.//
(محمدعلی رضاپور)