پَرِ پَروازم کو ؟!
.....لانه ام ویران است
در دلم شوقِ پَریدن دارم
........شوقِ دیدارِ گـُل وُ سبزه وُ نور
عـــشـــقِ مـــن عـــریـــانـــســـت
به کجا می پَرَد این جانِ خموش
............بالِ زخمینِ مرا مرحم کو ؟!
بــه کــجــا بــایــد شــد
....وقتی این دهکده بی سامان است ؟!
مـــرگِ ایــن خــاطـره هـا کـشت مرا
دیده ام گریان است
.....چه شد آن کوهِ بلند ؟!
........چه شد آن سبزه وُ گـُل ؟!
مــرغِ عـشـق هـا ، همه شاهین شده اند
فکرِ پرواز به سر نیست کسی
.....پَرَ پَروازم کو ؟!
.........لانه ام ویران است
.....دستِ صیادِ زمان عریان است
........................خانه اش ویران باد
..........................آنکه نانش ، ز منِ بی نان است.
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 5
محمد جوکار 22 خرداد 1395 00:35
درودت باد مهربانو مددی عزیز
نیمایی زیبایی بود و الهام برانگیزو ستودنی
پاینده مانی به مهر
پرستش مددی 24 خرداد 1395 12:35
مهرتان را سپاس استادم
علیرضا خسروی 22 خرداد 1395 02:10
درودها بانوی گرامی
احسنت...
پرستش مددی 24 خرداد 1395 12:36
سپاسگزارم
کرم عرب عامری 25 خرداد 1395 14:36
آفرین گرامی
بنظرم اینجا موفقترید
اگر وقت کنم بقیه شعراتونو میخونم