زندگی دنیای نقاشی ترین آرایه هاست
عشق چشم انداز خوش نقش و نگاری از صفاست
در دل هرکس خدا روئید باور می کنند
دلنوازانی که در آئین شان نور خداست
شان گل در خنده شبنم تجسم می شود
گل غزل پیمای هرچه شاعر درد آشناست
آسمان گاهی تفرجگاه انسان می شود
شوق دل بستن به دل از دل سپردن ها جداست
نبض هر آیینه هم با عشق بهتر می زند
مطمئنن عشق سرمشق سکوتی بی نواست
مردم شهر غزل دل را " پرستش " می کنند
دل همان آئینه ی " محراب " سبز دردهاست
پرستش مددی
۱۳۹۵.۱۱.۱۹
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 2
محمد جوکار 24 فروردین 1396 00:07
درودت باد مهربانو مددی عزیز
خرسندم که اولینم در خوانش غزلی ناب و نغز از احساس مهربان تان
در پناه یزدان پاک
بمانید با مهر تا مهر
پرستش مددی 25 فروردین 1396 14:46
عرض ادب و احترام استاد جوکار گرانقدر
سپاسگزار مهرتان هستم بزرگوار
برقرار باشید