درونِ سینه پر خون است، امان از اشکِ پنهانی
ز عشقِ بی سرانجامت شبم سرداست وطوفانی
هلالِ ماهِ ابرویت مرا آشفته گردانَد
که چشمِ عاشقم ازدردِ دوری گشته بارانی
نگارِمن چرا دائم صدایت می کند قلبم
هوایِ شهرآشوب است وهمراهم پریشانی
جهانِ من پرازحسرت ،چه می دانی تو ای ظالم؟
کویرِ خُشک گردیدم، ببین حالم ز حیرانی
قسم به سوزِ اشعارم ،قسم بر حرمتِ فرهاد
هلاکِ لحظه ای هستم ببندم عهدوپیمانی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 03 اسفند 1399 19:58
!درود
کاویان هایل مقدم 04 اسفند 1399 10:24
درودتان جناب اسدی
مانا باشید و پوینده