اَندک روزگآری چند
انسانی با تَرَکِ دلهره
به جمعه می نگریست
که
حُفره ای عبورِ شنبه را در نَوردید
آینده را به اِرفاق گذشته می ربودوُ حال
در به در
بر همه در می کوبید
تا کآشفی را کشف
پَرواز باد
لَحنی مَسموم
شعری مَه الود
طَرحی خشک
انسانی با شِنِلِ آشوب
تاختی پَلید
گُذرگَهی جانانه
وَ اینک چِشید وِردی که ما را نجات ده
ای انسان!
تَدبیرِ مَرگی تدریجی،
حَبسی است، اَبدی
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 08 اردیبهشت 1399 19:00
درود ها ارجمنددستمریزادمحظوظ شدم
فاطمه گودرزی 08 اردیبهشت 1399 19:24
درود بر شما
خسرو فیضی 08 اردیبهشت 1399 19:26
. با بهترین درودهایم
. استاد گران اندیش همگاه چنین با اُبهت سروده اید .
. زیبایی تنها نیست !! عمق پیام یا دلگیر است یا شادی افزا
. البته همه از روی دانش و تجربه ای غنی .
. شرایط جامعه ما این چنین نیست ؟؟؟ .
. استاد حضورتان را در سایت خرسندم
.
ولی اله بایبوردی 08 اردیبهشت 1399 21:43
زندان زاده را چه حکمی باید باشد...
استاد عزیز
الدُّنیا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ و َ جَنَّةُ الْکافِرِ.
دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.
دستمریزاد
جمشید اسماعیلی 09 اردیبهشت 1399 17:44
درود برشما دوست عزیز
موفق باشید