شفیع شعیان

« شفیع شیعیان »

مدار چرخ کینه جو ، که ظلمش آشکار شد

بر آن حسین و آن علی(ع)،لجوج و کج مدار شد

فغان زِ ظلم ظالمان ،که بر علی(ع) فقط نبود

بر آن حسین و آن علی(ع)،چه ظلم بی شمار شد

ز کوفه رفت کربلا ، جفا و جور ظالمان

به دور پور آن علی(ع)، به مثل اُجد هار2 شد

جفا و جور آن یزید ، به دشت کربلا رسید

که روز کربلا چنان ، غروب شام تار شد

سپاه بی حد یزید ، به دشت کربلا برفت

حدود کربلا گرفت ، به جنگ پا فشار شد

خدا خدا ! سبب چه بود ، یزید آن معاویه

چرا به عترت رسول ، شرور و کینه دار شد

نفوذ کار بد بـبین ، یزید نسل هنده بود

به نسل احمد کبار(ص)، زننده مثل مار شد

سپاه شام و کوفیان ، به اتفاق شمر دون

حدود کربلا گرفت، چو قلعه و حصار شد

امان امان ! از آن زمان ، که شمر نابکار دون

حدود خیمه ها برفت،حسین(ع) چه غصه دارشد

وفا زِ چرخ دون مجو،که چرخ سفله پرور است

وفا زِ سفلگان کجا ، یکی به یادگار شد

دلا بسوز از آن دَمی ،که یک نفر زِ اهل حق

به جنگ لشکری چنان،به اسب خود سوار شد

صفات مرد حق ببین،به یک دَمی دوصد خطر

فراری از عدو نـشد ، به جنگش استوار شد

زِ پایگاه دین حق ، حسین(ع) اگر قیام کرد

از آن قیام منطقی ،خوش است و با وقار شد

درآن دَمی که آن حسین، به جنگ روبهان برفت

به مثل شیرحق علی(ع)،به جنگ روبکار3 شد

به هرطرف که حمله کرد،سپاه روبهان گریخت

بسی از آن سپاهیان ، به شیـر نـر شکار شد

نهیب4 آن شجاعتش ،صف سپاهیان شکست

زِ هیبت5 و صلابتـش6، سپاه کفـر تار شد

چو دست به تیغ برفراشت، به مثل تیغ آن علی

زِ ضربه ی یدالهی ، سپاه در فـرار شد

شجاعتی چنان نمود ، به جنگ لشکری ستود

شجاعتی چنان دیگر ،کجا به روزگار شد

فزونـی سپاهشان ، ره حسین(ع) را بـبست

امان امان!که بر حسین(ع)،چه تلخ و ناگوار شد

شرور آن زمانه شمر ، سر حسین(ع) را بُرید

که از جفای آن شریر، عرب چه شرمسار شد

از آن دَمی که آن عرب ، سرحسین(ع) حق برید

شعور و منطق عرب ، کثیف و لکه دار شد

به روز قتل آن حسین(ع)، شنیده ام که گفته اند

که رنگ روز آن زمان ، کدور و تیر و تار شد

عرب به ضد اهل حق، قیام سرخودی نمود

کز آن قیام سرخودش،به نزد خلق خوار شد

قیام نـابجا مکن ، خطا بُود برادرا

قیام نـابجا بدان ، زِ حکم حق کنار شد

به منطق ادیب ما ، قیام نـابجا خطا است

فزون بُوَد خطای آن ، اگر به هر دیار شد

فغان چه آتشی زدند، به خیمگاه آن حسین(ع)

امام زین العابدین ، زِ آتشـش فگار شد

جفای آن یزیدیان ، به زینب علی(ع) رسید

اسیر شامیـان بشـد ، چنان که انتشار شد

خدا توخودکه شاهدی برای جسم آن حسین(ع)

به زیر سُم اسبها ، زِ خاک پُر غبار شد

فغان کنید شیعیان ، برای آن سرِ حسین(ع)

به نوک نیزه و سنان2 ، سـر بزرگوار شد

تو ای برادرا بیـا ، به علم معنوی ببین

سر بریده ی حسین(ع)، قبول کردگار شد

زِ علم معنوی بُوَد ، که بعد یک هزار سال

به هرکجا که ذکر اوست، سبب به افتخار شد

مدار حق همین بُوَد ، برادرا به هوش باش

هر آنکه حرف حق بزد،سرش به چوب دار شد

کسی که دل به حق ببست،زِحق جدا نمی شود

گر از هجوم دشمنان ، به پشت کوهسار شد

حسین(ع) اگر شهید شد ، شهید دین حق بُوَد

ولـی به روی این زمین ، بلنـد اعتبار شد

کمال معرفت ببین ،چنانکه دیدن از حسین(ع)

کمال معرفت از آن ، فـزونتر از هـزار شد

حسین فاطمه (س)اگرشهید کوی حق شده است

به مُلک لایزال3 حق ،به مثل شهریار4 شد

حسن ،حسین(ع)به شیعیان،شفیع درقیامت است

شود که روح شیعیان ، رها زِ قهر نار شد

٭٭٭

1- ناله و فریاد 2- شتر ماده وحشی 3- روبهان 4- عظمت- قهر 5- ترس- شکوه 6- استواری - توانایی

1- آزرده – مجروح 2- نیزه -شمشیر 3- جاوید- ابدی 4- حاکم – پادش

ایمیل مقصد