حسن مصطفایی دهنوی

امتیاز اعضا:

دیار دوست

ارسال شده در تاریخ : 21 شهریور 1397 | شماره ثبت : H946629

« دیار دوست »

دانا منم ،که جان فکنم در دیار دوست

جان دادنـم به راه همان ، به زِ آبروست

جانی که حق سپرد به دستم ،زِ حق بُوَد

باید که جان خود بسپارم، به دست دوست

باغ بهشت و روضه ی رضوان و قصر حور4

برآنکسی دهن،که رهش رو به سوی اوست

یاران به کوی دوست ،نه هر کس توان رَوَد

اینجا حسین(ع) با سروجان روبه کوی اوست

راه حسین(ع) گر به بلا و گر صواب شد

در کربلا حسین(ع) به خدایش ، آرزوست

آدم زِ باد و سیل فنـا ، می شود فنـا

نام حسین(ع) در همه جا جاودان از اوست

مردم به راه امـر خـدا ، جستجـو کنید

مانند آن حسین(ع)که راهش به جستجوست

آدم اگر به راه دگر بگرود ، چه سود

در راه حق اگر نرود ،خود به خود عدوست

هر دیو و دد2 زِ شط فرات آب خورده اند

هرکس که منع آب کند،دیو ودد هم اوست

شامی و کوفیان،به حسین(ع) بستن آب را

بر نامشان زِ خود ، یک لعنتی فرو فرست

عشق خدا ، اگر که به دنیا به من بُوَد3

در روز رستخیز4و در عقبی به من نکوست

عشق خدای هر دو جهان ،در دل من است

زین5دل اثر نمود ،در این استخوان و پوست

آنها که آن صفات حسینی(ع) بـدیده اند

گفتن صفات آن همه خوبست وخُلق خوست

یاران حسینِ(ع) فاطمه(س) آنجا شهید شد

معلوم شد ، به امر خداونـد، شوق اوست

شعر حسن ، اگر نـَبُوَد قابل حسین(ع)

آنجا که آب نیست،تیمم چنان وضو است

٭٭٭

4- زنان زیبای بهشتی

1- درست – راست 2- عفریت وحیوان وحشی 3- باشد 4- قیامت 5- از این